დეპორტი – დეპორტაცია არის პროცესი, რომლის დროსაც უცხო ქვეყნის მოქალაქეს აიძულებენ დატოვოს მასპინძელი ქვეყანა, . ევროპის ქვეყნებში დეპორტაციის მიზეზები შეიძლება მოიცავდეს:
- ვადაგასული ან არასწორი ვიზა;
- ნებართვის გარეშე მუშაობა;
- საზღვრის უკანონო გადაკვეთა;
- საზოგადოებრივი წესრიგის დარღვევა;
- სერიოზული დანაშაულის ჩადენა.
დეპორტაციის პოლიტიკა და პროცედურები განსხვავდება ქვეყნების მიხედვით. ზოგიერთმა ქვეყანამ უფრო გაამკაცრა დეპორტის პოლიტიკა. მაგალითად, უნგრეთი ცნობილია თავისი მკაცრი დეპორტის პოლიტიკით, განსაკუთრებით უკანონო ემიგრაციის მიმართ. გერმანიამაც გაამკაცრა დეპორტაციის პროცედურები ბოლო წლებში, განსაკუთრებით იმ პირებისთვის, რომლებიც სერიოზულ დანაშაულებს სჩადიან და აქვთ კრიმინალური ხასიათის დარღვევები
რა ხდება დეპორტაციის შემდეგ?
დეპორტაციის შემდეგ გაქვთ აკრძალვა შენგენის ზონაში შესვლაზე- შენგენის ზონაში შესვლის აკრძალვა დამოკიდებულია დეპორტაციის მიზეზზე, კონკრეტული ქვეყნის იმიგრაციის პოლიტიკაზე და სხვა გარემოებებზე.
შესვლის აკრძალვის ხანგრძლივობა:
3 წლამდე – თუ დეპორტაცია მოხდა ვადაგასული ვიზის ან მცირე დარღვევების გამო.
5 წლამდე – თუ პირი ცდილობდა უკანონოდ დარჩენას ან ჰქონდა საემიგრაციო წესების სერიოზული დარღვევა.
10 წლამდე ან უვადო – მძიმე დანაშაულის ჩადენის, უსაფრთხოების რისკის ან განმეორებითი იმიგრაციის წესების დარღვევის შემთხვევაში.
შესვლის აკრძალვის ზონა
დეპორტაციის შემდეგ აკრძალვა ძირითადად ვრცელდება მთელ შენგენის ზონაზე, რადგან ქვეყნები ერთმანეთთან უზიარებენ იმიგრაციის მონაცემებს. თუმცა, შესაძლებელია გამონაკლისებიც – ზოგჯერ აკრძალვა ვრცელდება მხოლოდ კონკრეტულ ქვეყნებზე. მაგალითად :
გერმანია: დეპორტაციის შემდეგ შესვლის აკრძალვა ჩვეულებრივ გრძელდება 5 წლამდე, თუმცა სერიოზული დანაშაულის შემთხვევაში ეს პერიოდი შეიძლება გაიზარდოს.
საფრანგეთი: აკრძალვის ხანგრძლივობა დამოკიდებულია დარღვევის სიმძიმეზე და შეიძლება იყოს 3 წლიდან 10 წლამდე ან მეტი.
იტალია: დეპორტაციის შემდეგ შესვლის აკრძალვა ჩვეულებრივ გრძელდება 3 წლიდან 5 წლამდე, თუმცა სერიოზული დარღვევების შემთხვევაში ეს პერიოდი შეიძლება გაიზარდოს.
ესპანეთი: დეპორტაციის შემდეგ შესვლის აკრძალვა ჩვეულებრივ გრძელდება 3 წლიდან 5 წლამდე, თუმცა სერიოზული დარღვევების შემთხვევაში ეს პერიოდი შეიძლება გაიზარდოს.
თითქმის ყველა ქვეყანას აქვს დეპორტაციის მექანიზმი, რომელიც გამოიყენება იმიგრაციის კანონების დარღვევის, საზოგადოებრივი წესრიგის ან ეროვნული უსაფრთხოების დასაცავად. თუმცა, დეპორტაციის პროცედურები და პოლიტიკა სხვადასხვაა ქვეყნების მიხედვით.
დეპორტაციის პრაქტიკა სხვადასხვა ქვეყანაში:
🔹 ევროპის ქვეყნები (შენგენის ზონა) – უმეტესობა დეპორტაციას ახორციელებს იმ შემთხვევაში, თუ პირი არალეგალურად ცხოვრობს, აქვს ვადაგასული ვიზა, ჩადის დანაშაულს ან არ იღებს თავშესაფრის სტატუსს.
🔹 აშშ, კანადა, ავსტრალია – მკაცრი იმიგრაციის კანონები აქვთ და დეპორტაციას სწრაფად ახორციელებენ, განსაკუთრებით იმ პირების მიმართ, ვისაც არ აქვთ ლეგალური სტატუსი.
🔹 საბჭოთა კავშირის ყოფილი ქვეყნები – ზოგიერთ ქვეყანაში დეპორტაციის პროცედურები უფრო მოქნილია, მაგრამ სამართალდარღვევების შემთხვევაში შეიძლება მკაცრი იყოს.
🔹 მოსალოდნელად ლმობიერი ქვეყნები – ზოგი ქვეყანა, მაგალითად, სამხრეთ ამერიკის ან აფრიკის სახელმწიფოები, ზოგჯერ ნაკლებად ამკაცრებენ დეპორტაციის წესებს, განსაკუთრებით მეზობელი ქვეყნების მოქალაქეებისთვის.
თუმცა, არც ერთი ქვეყანა არ უშვებს არალეგალურ იმიგრაციას უპირობოდ და ყველა მათგანი დროდადრო ატარებს დეპორტაციას.
.და ბოლოს მთავარი კითხვა
შესაძლებელია აკრძალვის გაუქმება?
დიახ, გარკვეულ შემთხვევებში პირი შეიძლება მოითხოვოს აკრძალვის შემცირება ან გაუქმება, განსაკუთრებით თუ ვითარება შეიცვალა (მაგალითად, ახალი სამუშაო შეთავაზება, ოჯახის გაერთიანება და ა.შ.). ამისთვის საჭიროა შესაბამისი ქვეყნის იმიგრაციის სამსახურში მიმართვა.
