დღესდღეობით ძალიან ბევრი ახალგაზრდა იღებს მონაწილეობას  სტუდენტურ გაცვლით პროგრამაში. ამ მხრივ კი ყველაზე პოპულარული ქვეყანა,  ევროპაში გერმანიაა.

“გზამკვლევი “ დაუკავშირდა  26 წლის ნატა ოსიყმაშვილს,რომელიც გვესაუბრა თავის სტუდენტურ ცხოვრებაზე გერმანიაში.

ნატა, როდის გადაწყვიტე გერმანიაში წასვლა და რატომ აირჩიე კონკრეტულად ეს ქვეყანა?
საქართველოში ფარმაციაზე ვსწავლობდი, მეორე სემესტრიდან  უკვე  აქტიურად დავიწყე ფიქრი გერმანიაში წასვლაზე.

რატომ გადავწყვიტე გერმანია? – ჩემი საუკეთესო მეგობრი გერმანულს სწავლობდა სკოლაში და სულ ვამბობდით ხოლმე, რომ გავიზრდებოდით ეერთად წავსულიყავით გერმანიაში, მაშინ გაუაზრებლად ვიძახდი ხოლმე ამას, არ მეგონა ოდესმე ეს თუ მოხდებოდა, თუმცა მე წამოვედი გერმანიაში ჩემი მეგობარი კი დღემდე საქართველოში ცხოვრობს. სიახლე და ახალი თავგადასავალი მინდოდა. ჩემი მთავარი მიზანი კი გერმანიაში სწავლის დაწყება იყო, ოღონდ სხვა ფაკულტეტზე.ვიცოდი აქ საკმაოდ კარგ განათლებას მივიღებდი.

რა ეტაპები გაიარე ?

გერმანიაში წასვლა რომ გადავწყვიტე, დავიწყე  სტუდენტური გაცვლითი პროგრამების ძებნა, მაშინ 19 წლის ვიყავი. არ ვიცოდი რა გზით შეიძლებოდა აქ ჩამოსვლა თან ისე, რომ არ მცოდნოდა ენა ძალიან კარგად. გავეიგე ოპერობის შესახებ, ვიპოვნე გერმანულის მასწავლებელი, რომელმაც მომამზადა A’1 დონისთვის და ჩავაბარე გამოცდა. შემდეგი ნაბიჯი კი ოჯახის პოვნა იყო, ჩემი საყვარელი მასწავლებლის წყალობით ვიპოვნე გერმანელი ოჯახი, რომელიც ოპერს ეძებდა.. ოჯახთან გასაურების შემდეგ გავიარე საელჩოში გასაუბრება და მივიღე ვიზა.

რა იყო ყველაზე რთული?

თითქოს ყველაფერი ძალიან სწრაფად მოხდა,მალე ჩამოვედი გერმანიაში და მანდ დაიწყო სირთულეები (პირველი თვეები). ენა არ ვიცოდი და ყველაფერზე კის ვიძახდი ხოლმე .ოჯახი ძალიან მენატრებოდა, თუმცა ვიცოდი რატომაც ვიყავი აქ და ეგ მაძლევდა მოტივაციას. ოპერობის შემდგეგ გავაკეთე სოციალის პროგრამა (უნარშეზღუდულ ადამიანებთან), ამ პერიოდში გავიუმჯობესე ენა. სოციალის შემდეგ ძალიან მინდოდა უნივერსიტეტში ჩაბარება, ვცადე,  თუმცა უარი მომივიდა. ძალიან მინდოდა ბიზნესზე სწავლა, მაგრამ რადგანაც საქართველოში სხვა ფაკულტეტზე  ვსწავლობდი აქ მხოლოდ ბიოლოგიაზე და მაგ მიმართულებით შემეძლო უნივერისტეტში სწავლის  დაწყება, ამიტომაც დავიწყე აუსბილდუნგი (პროფესიას ეუფლები აუსბილდუგის დროს) საავადმყოფოში. ძალიან რთული სამუშაო იყო ჩემთვის, როგორც ფსიქოლოგიურად ასევე ფიზიკურად. ხალხის აწევა და დაბანა მიწევდა. 6 თვის შემდეგ გადავწყვიტე სხვა აუსბილდუნგს დაწყება, სტომატოლოგის დამხმარედ. წელიწადნახევარი ვიყავი მანდ, თან ვმუშაობდი და თან პარალელურად ვსწავლობდი (აუსბილდუნგის დროს მუშაობ და თან ამ პროფესიას ეუფლები – სწავლობ სკოლაში). რადგანაც ჩემი მიზანი უნივერსიტეტში ჩაბარება იყო, პარალელურად სულ ვნახულობდი თუ როგორ ჩამებარებინა , ჩვენ აბიტურიენტობას გერმანია არ აღიარებს, ამიტომაც კოლეჯი უნდა გამეარა, თუმცა კოლეჯისთვის გამოცდები უნდა ჩააბარო. ჩავაბარე გამოცდები და 250 ადამიანიდან მხოლოდ 14 აიყვანეს (კორონას გამო), მე კიდევ მე-15 ვიყავი.

ვერ აღგიწერთ როგორ მინდოდა მანდ მოხვედრა. ვიღაცამ უარი თქვა და მეც დავიწყე მანდ სწავლა. კოლეჯი 1 წელია, საბოლოოდ გამოცდებს აბარებ და იმ ქულით ხვდები უნივერსიტეტში. ამ კოლეჯის და უნივერსიტეტის დროს ან თანხა უნდა გედოს ანგარიშზე, ან ვინმემ უნდა დაგიწეროს,  რომ ის გიფინანსებს ყველაფერს, ან უნდა მუშაობდე და იღებდე თვეში იმდენ ხელფასს, რომ დაგთანხმდნენ და ვიზის მოცემაზე. კოლეჯის შემდეგ ჩავაბარე უნივერსიტეტში და დღეს სტუდენტი ვარ აქ.

მიუხედავად იმისა, რომ ამდენი ვიწვალე, მაინც შევძელი და ჩავაბარე ,რაც ძალიან მახარებს.

მე პარალელურად ყოველთვსის ვმუშაობდი და დღემდე ასეა. საკუთარ თავს მე ვიფინანსებ რაც ჩამოვედი და არავინ დამხმარებია.

ვისაც გერმანიაში სწავლა სურს, მათ უნდა ვუთხრა, რომ მარტივი არაა, თუმცა შეუძლებელი არაფერია. მთავარია მოტივაცია გქონდეთ და პატარა დაბრკოლების შემდეგ არ დანებდეთ. გერმანიაში როცა ჩამოდიხარ, უცხო ქვეყანაა და ყველა არ მიგიღებს როგორც შენიანს. ჩემი რჩევა იქნება თავი არ დუხაროთ არავის, მომზადებულები იყავით იმისთვის, რომ მარტივი არ იქნება და ეცადეთ თქვენი თავის განვითარებაზე იფიქროთ მოხლოდ.